تو را در آسمان نخواهم جست.
و نه در میان خاک و اعماق گیاه.
یا به ستیغ کوه های بی نشان و مزارهای مه آلود.
نه در میان سنگ های ساییده کف رود.
یا در میان خزه های کور- تالاب های دور.
از آن سبب که تو در قلب من نشستهای.
درخشان و تابناک
چونان چون خورشید،
یگانه گرمابخش
آسمان و زمین و دشت و کوهستان و گیاه و رود.
بتاب. بتاب
» افسانه امیری «