*
هر چه بود و همه جا
صحبت از
عاشق بی پروا بود

*
شاید آن ابر
همان ابر بزرگ
شاهد گریه بی همتا بود
پس چرا؟
نیمه پنهانی ماه
زیر ابری نگران تنها بود؟!
*
کاش آن لحظه
که باران بارید
همه چیز و همه جا را می شست

*
پشت این شیشه تاریک
دلم پیدا بود

*
فکر فردای پس از ظلمت را
در سرم غوغا بود

*
بر لبم زمزمه فردا بود

*
آه! فردا آمد!
باز باران بارید
ماه را فهمیدم
که چه قدر تنها بود!